Tuesday, February 9, 2010

Lunapark

Boş, sessiz,
Benden başka kimsesiz

Üşürken büzüşecek bir uzvu bile olmayan
kocaman bir alan, ne düz, ne yuvarlak
ne kokan, ne solunan

Sadece tek bir toz tanesine yer verebilmişken
nasıl bu kadar dağınık
ve nasıl bu kadar dingin

bir çıt çıksa,
bir toz kalksa

fırtınalar kopar mı bu ovada
karnavallar başlar mı
pamuk şekerci koşup yetişir mi
atlı karıncalar şaha kalkar mı

o tanecik, evvelsiz bir zamanda
o yurtsuzlukta
kendine bir yer gördü

o boyutsuzlukta
kendine bir tepe bulup aşağılara süzüldü
yerine yerleşirken usulca
son meltemi inceden estirdi

şimdi...
sessiz
boş
dingin...

3 comments:

Sedeliko said...

hoff bi yoorum yazim dedim ne zor buldum yahu!

ben şiir severim ama çok severim en küçük iskender formatına mı geçtin kelimer değil tarzınla:)

güzel olmuş eline kuvvet:)

tubik said...

SED biliyo musun ben de şiir pek sevmem aslında.. Nadirdir sevdiğim şiir. Biraz Ömer Hayyam, biraz Nazım...

Ama kelimeleri alt alta koymak daha konforlu geliyor galiba bana...

bensizinbabanızım said...

Bence şiir içini anlatmanın ritmik ifadesidir. İster alt alta yaz, ister yan yana.
Semboller, imler etkiler beni.Bu şiirdeki gibi, müthiş...

Bensizinbabanızım,