Wednesday, February 7, 2007

beyaz deftere bir sayfa daha...

Arabada bağıra çağıra müzik dinlerken bile sarhoş olabilir insan.. Tozların, pisliğin altında, evinden uzakta çalışırken bile eğlenebilir.. İnsan ancak sevgiyle nefes alabilir.. Kalbi varsa yaşayabilir..

Belki birbirinden tutarsız cümleler bunlar.. Belki ileri düzeyde anlamsız.. Kaybedilmiş arkadaşlıklarım var.. Belki yakın, belki uzun zaman önce.. Suç kimde, önemi yok.. Sesini duymak istiyorum.. Sana gülmek istiyorum.. Gidenler gitti, bitenler bitti belki ama, herşeye rağmen yüzümde senin bıraktığın gülümsemeler duruyor hala.. Sırf bu yüzden özlenmeni seviyorum.. Sırf bırakabildiğin gülümsemeler yüzünden seviyorum seni.. Keşke bizi buluşturmaya yetecek uçak biletleri olsa.. Ama yetmez bize biliyorum... Biz tükendik, anlıyorum... Sadece bir tane olacak en yakın arkadaşım.. Seni hala seviyorum....

1 comment:

Cthulhu said...

Tükenmek ancak tükenmez kaleme olur. O da adıyla çelişkidedir zaten. Ama yakın dostluklar, gerçekten dostum dediğin dostlar tükenmez. 5 dakikada 5 yıl önceye dönülür, aynı gülümsemeler belirir yüzlerde. Her gidişin de bir dönüşü vardır. Önemli olan sabretmektdir, içindeki sevgiyi tüketmemektir. Bir telefon, bir mesaj herşeyi eskisine döndürebilir. Aklında bulunsun sevgilim, sen kaybedilmeyecek bir dostsun aynı zamanda. Seni seviyorum.